glitterbug

Niiiice! The German magazine “SOUND&RECORDING” featured my album release with a great review, funnily written my dear old friend Mathias Schaffhäuser.
***
SUPERSHELTER
“Eigenständigkeit in Minimal/Techno/House ist rar – wöchentlich an Heerscharen epigonenhafter Clubtools zu überprüfen. Till Rohmann alias Glitterbug entgeht Beliebigkeit, indem er gar nicht erst auf einen Zug aufzuspringen versucht, sondern Dinge tut, die sich sonst wenige trauen. Einen Breakdown beispielsweise wie in „The Things I Long To Do“ gab es so wohl noch nie: Der Track entwickelt sich über drei Minuten abstrakt-minimal, um dann aus einem vorher angedeuteten Thema einen Exkurs in expressionistische E-Musik zu unternehmen, als hätten Debussy und Ravel mit im Studio gesessen. Inspirationen zu solchen Überraschungen kommen bei Rohmann nicht nur aus seinem großen Hardware-Park, sondern auch aus dem Zwangsumstand, dass er mitten in der Produktionsphase sein Studio wegen Wasserschadens verlassen und ab diesem Zeitpunkt sowohl räumlich als auch technisch improvisieren mußte – was bewußt herbeigeführt auch immer mal ganz heilsam ist.”
Mathias Schaffhäuser

This is funny: Rene Passet of djbroadcast wrote a very warm nice review a month ago and mentioned that he feels some kind of connection between my music and Ron Trent‘s work. Well, I won’t discuss that, other than: wow, that’s quite a statement. But also one that would have not crossed my mind… but now there are some friendly dutch people discussing if that is the case or not. Nice! I think the overall consent is that this comparison does not really make soooo much sense, but that they like my album nevertheless. And isn’t that all that matters?

Find the original article plus discussion here.

***
“Glitterbug: techno in c-mineur
Renier op 29 december 2008
Tags: altered states, c.sides, djbroadcast, Glitterbug, israel, ron trent, supershelter

Dat techno ook mooi en subtiel kan zijn weten we al lang. De schoonheid die Glitterbug aan de dag legt op Supershelter verbaast toch weer.

Er zijn van die zaken die je nog voor het einde van het jaar geregeld wilt hebben. Het overstappen naar een andere zorgverzekering, het aanvragen van de kinderbijslag en het onder de aandacht brengen van Glitterbug’s Supershelter. Op DJbroadcast had René Passet een recensie geschreven die mijn interesse wekte vanwege de vergelijking met Altered States van Ron Trent. Bijna blind heb ik het album aangeschaft. Ondanks dat de vergelijking met Altered States me enigszins ontgaat heb ik er nog geen moment spijt van gehad. Glitterbug weet namelijk in bijna iedere track op Supershelter de juiste snaar te raken. Het opvallend goed gebruik van klassieke instrumenten draagt daar zeker aan bij. Zelfs in de lange outro’s, die in techno vaak saai zijn, weet Glitterbug nog nieuwe wendingen te geven.
Glitterbug is het alias van Till Rohmann die met zijn C.sides label en festival vooral actief is in de Israëlische scene. Check deze opnamen van zijn optreden in de Bass Club in Jeruzalem:” (and after that comes some hot glitterbug youtube action)
***

Well, it would be beyond pretentious to claim that i really understand any of what is written in this article in the polish magazine Nowamuzyka, i don’t- but i do know that i got 5 out of 5 stars!!! If any of you polish speakers out there have too much time, a little summary would be sooo nice… we tried google translations and it even made kinda sense, but the outcome was more funny than anything else. You should try it sometimes… i also never posted anything in polish, so i hope all the letters came out ok.

Find the original article here.

***
“Glitterbug – Supershelter
Dodana: 2008-11-27.
Autor: Paweł Gzyl
Wydawca: c.sides label.
Wasza ocena: 5

Choć Till Lohmann mieszka na stałe w Kolonii, swoją karierę didżeja i producenta buduje w Izraelu. Od 2004 roku jest kuratorem organizowanego tam festiwalu c.sides, grywa epickie sety na trzy gramofony, komponuje muzykę filmową i nagrywa eksperymentalne słuchowiska radiowe. Jeśli gdzieś podróżuje ze swą muzyką, to głównie do USA, Japonii i na Bliski Wschód. Stąd w Europie nie jest tak znany, jak powinien. Być może zmieni to jego debiutancki album, opublikowany pod pseudonimem Glitterbug – “Supershelter”. Krążek wypełniają w większości długie i wolne nagrania osadzone na miarowo pulsujących podkładach balansujących między techno a housem. Struktury rytmiczne tworzone przez Lohmanna przypominają nieco te, które znamy z nagrań artystów współpracujących z kolońską wytwórnią Ware – a szczególnie jej szefa, Matthiasa Schaffhausera. Glitterbug uzupełnia jednak swe bity o dodatkowe elementy, zabarwiając w ten sposób osadzone na nich kompozycje w intrygujący sposób. Dzięki temu “Up North” brzmi niczym masywne dub techno, w “Oh My Hick!” pojawiają się chrzęsty kojarzące się z estetyką glitch, “Presence” odwołuje się to hi-hatowych dźwięków perkusyjnych z Detroit, a w “Afternoon” głęboki puls zostaje otoczony efektami przypominającymi hiszpańskie kastaniety. Niespieszna rytmika utworów z “Glitterbug” sprawia, że Lohmann może budować ich narrację powoli, cyzelując poszczególne elementy składowe i tworząc napięcie niczym w filmowym thrillerze. Oto “The Things I Long To Do” rozpoczyna się jako masywny tech-house, wsparty na hipnotycznym bicie oplecionym mrocznym basem. W pewnym momencie drżące klawisze przeszyte świdrującym loopem milkną i na ich miejsce wchodzą dramatyczne smyczki podbite ciężkim pochodem kontrabasu. Potem rozlegają się dźwięki egzotycznej harfy i powracają elektroniczne brzmienia wraz z początkowym rytmem. Podobnie zbudowany jest “Oh My Hick!”. Tym razem przejmujące pasaże syntezatorów zostają przełamane nagłym wejściem symfonicznych dęciaków, po którym nagranie nie jest takie samo – niespodziewanie łapie tribalowy groove, który doprowadza je do ekstatycznego finału. W “Brontohouse” delikatne pląsy klawiszowych akordów oplecionych perlistym loopem uzupełnia tęskna melodia rodem z paryskich bulwarów, wygrana na… akordeonie. W kilku utworach z płyty słychać, że Lohmann, działając na izraelskiej scenie elektronicznej, podchwycił modne na niej brzmienia w stylu goa. Świadectwem tego epicki “Afternoon”, w którym głęboki puls niesie ekspresyjne arpeggio wygrane na soczyście brzmiących syntezatorach oraz transowy “We Will All Go”, który bazuje na miarowo pobrzękującym pochodzie zbasowanych klawiszy. Wszystko to wpisane jest jednak w formułę techno – tą klasyczną, odwołującą się do psychoaktywnych brzmień, tworzonych na początku minionej dekady przez artystów skupionych wokół Force Inc. Till Lohmann omija na “Supershelter” szerokim łukiem wszelkie aranżacyjne nowinki, koncentrując się na tworzeniu rozbudowanych kompozycji o bogatym brzmieniu i mrocznym klimacie. Tu nie ma miejsce na zmysłowy groove minimalu ani pozytywną energię tech-house`u. Chociaż Lohmann sięga po klubową motorykę, to spowalnia ją na swój sposób i przytłacza depresyjnymi dźwiękami. W efekcie udaje mu się wykreować oryginalną muzykę, noszącą silne piętno indywidualnego stylu swego twórcy. Paweł Gzyl ***

Wow! What an honor!

Find the original article here.
***
“Glitterbug’s debut album, like any number of full-length turns by artists primarily known for singles and DJ work, came burdened with certain expectations, most especially whether it could be a compelling listen across the length of a CD. But Supershelter, from its winsomely dark cover art to its air of restrained (but, it should be said, not minimal) flow, suggests a fully self-contained world, half video game adventure and half graphic novel. Beginning with the beatless “Intro” with fragmented piano and rhythmic demi-droning setting an off kilter mood, Supershelter kicks into gear with “Up North” but it’s the soft, buried twinkles — and, with a feeling of shock when first heard, crowd cheers and shouts — which truly define the song and much of the rest of Supershelter. Steadily moving forward almost as a progression of encounters by the googly-eyed creature featured on the cover rowing across dark waters, Supershelter is much more of a sit-and-listen album than a get-up-and-dance one but is no less enjoyable for that. The near silence of moments like the short “Unforgotten,” synth-winds whooshing in the background, and elegiac melodies like that which concludes the bemusingly titled “Oh My Hick!” add further to the sense of hushed loss and mood, while “Miss,” with its warm feeling of a beautiful dawn, provides a gentle contrast to much of the rest of the album no matter the speed. When something more akin to straightforward beats appears, as on the concluding part of “Reference System” or the steady, early-’90s Warp Records sound of “Presence,” the effect of the subtle shift can be monumental, with the ominous “We Will All Go” a suitable penultimate track.” ~ Ned Raggett, All Music Guide
***

More French reviews! Hurray! I want more!

Find the original article here.

***
Glitterbug – Oh My Hick!, extrait du LP Supershelter [C-sides]

Oh My Hick! est ce genre de track OVNI, impossible à catégoriser. Sombre mais belle, aérienne, l’ambiance qu’il créé, notamment avec l’aide de ces trombones arrivés vers la moitié du morceau, est fascinante. Premier essai et premier coup de maître pour Till Rohmann, dj-producteur multi-facettes basé à Cologne. Son album s’appelle Supershelter, et est sorti sur son propre label, C-Sides. En matière de Techno expérimentale, c’est peut être une des meilleurs galettes du moment.
***

Regardless of the funny English, hey, so nice of them!

You can find the original article here.
***
“Till Rohman is the artist behing “Glitterbug” based with one feet in Cologne and with the other in Israel, he lives a duly completed and restless life as a dj and producer. Now with the release of his debut album called “Supershelter” he invites us to take a look through his eyes on his enviroment. “Supershelter” is a caring selected and produced album. Based on classic Techno and House sounds he put a warm layer of sounds on this straightforward and sweat driving beat basement. The tracks are not tracks, they are songs that tell stories through this unique and recognizable sound. The songs make you dance and move your heart- deep music with the right energy that makes people smile and dance. This wonderful kind of music is the right music to warm up your feet and heart in this beginning winter. A perfect ten!”
***

…as mentioned in the title… hihi…

more glitterbug in groove mags...

…and that means: “Oh my Hick!” is on the Groove CD and in the hands of thousands and thousands of proud Groove mag owners. Words can’t describe…

my track on a groove cd... oh boy...

Keys, the legendary German recording magazine, wrote a review on my album, and even though they might not be the number 1 source for contemporary music, they are when it comes to music production and, as the name implies, keyboards, synthesizers and professional recording. Surprising for me, they wrote a review on my humble album, and not only did i get 10 out of 10 points for the music, i got 10/10 points for sound!!! And well, that really is of the greatest honors. Usually this most valued of all medals is reserved for productions from studios worth millions and millions of Euros… and well, as you might be able to imagine, that was not the kind of budget or environment I had when I made this record. So, i am flattered. Thanks!!! And also, thanks to Emanuel of Salz who did the mastering (and agreed to do the mastering over and over again three times because i was such a difficult, picky, and hard to satisfy “client”…).

keys 01/09 review

Actually, good ol’ Stadtrevue had two articles in two issues: 12/08 had a review, and the issue 01/09 had a longer article in the music section (yes, with picture!). Thanks!

Here they are (you may click on the images to open a bigger picture…):

stadtrevue cologne 12/08 in the review section

stadtrevue cologne 01/09 in the music section